14 Ağustos 2009 Ali Ulusoy Putin`in gelişi ve Rusya ile enerji alanında çeşitli anlaşmalar imzalanması kamuoyunda tam bir kafa karışıklığına neden oldu. Komplo teorileri de gırla gidiyor. Kimine göre, yandaş birkaç şirketi kollamak adına Rusya`nın Güney Akım Projesi`ne destek verilmesi milli menfaatlerimize aykırı. Bu iddia sahipleri, Nabucco Projesi`nin gerçekleşmesinin Türkiye için hayati önemde olduğu ve Güney Akım`a destek vermenin Nabucco`nun hayata geçmesini engelleyeceği varsayımından hareket ediyor. Kimine göre ise, sonuçta yapılan `tüm yumurtaların aynı sepete konulmaması` yoluyla bölgedeki önemli enerji nakil hatlarının ülkemizden geçmesini sağlamak. Bu ise `uluslararası enerji köprüsü` olma stratejimize ve dolayısıyla milli menfaatlerimize uygun. EPDK`nın ilk hukuk dairesi başkanı ve Türkiye`nin ilk Enerji Hukuku uzmanlarından olarak, benim görüşüm şöyle: Öncelikle konuyu, daha genelde `stratejik enerji politikamız` ve daha özelde `elektrikte kaynak çeşitliliği ve nükleer` yönlerinden ayrı ayrı ele almak gerekiyor. Stratejik enerji politikası yönünden: Bu açıdan son somut gelişmeler, Rusya`nın güneyden bir hatla Avrupa`ya doğalgaz sevkıyatı yapmasına ve yönetimiyle anlaşamadığı Ukrayna`yı ekarte etmesine imkan verecek Güney Akım`a Karadeniz`deki münhasır ekonomik bölgemizi açmamız. Bunun karşılığında, Samsun (aslında Ordu)-Ceyhan petrol boru hattına Rusya`nın desteğini almamız. Böylece Boğazlar ve Ege`nin petrol trafiğini azaltmak ve bölgedeki önemli bir enerji nakil hattına daha ev sahipliği yapmak. Ayrıca Rusya`dan yeni doğalgaz alımı ve Rus-Türk ortaklığı ile Ankara ve İstanbul doğalgaz dağıtım ihalelerine girilmesinde mutabık kalınması. Doğalgaz ve petrol nakil hatları konusunda Rusya ile varılan anlaşmalar ülkemiz menfaatlerine son derece uygun görünüyor. Bunlar ülkemizin `uluslararası enerji köprüsü` ve enerjide dünya ölçeğinde büyük oyuncu olma stratejisi için çok önemli adımlar. Kaldı ki, Türkiye`nin henüz tedarikçileri dahi ortada olmayan Nabucco`ya bel bağlaması şimdilik gerçekçi görünmüyor. Hükümet bu açıdan gerçekten büyük bir iş yaptı. Bu başarıda yeni Enerji Bakanı da özel bir tebriki hak ediyor. Ayrıca Rusların Türk ortaklarıyla Ankara, İstanbul gibi büyük şehirlerin doğalgaz dağıtımını almalarında da korkulacak bir şey yok. Zira doğalgaz dağıtımı EPDK`nın yakın denetimi altında. Hizmeti ağır şekilde aksatmaları veya kamu güvenliğine aykırı davranmaları halinde EPDK`nın hukuken dağıtım şebekesine el koyma ve hizmeti başka şirkete devretme yetkileri var. O halde, tüketiciye en ucuz ve en iyi hizmeti onlar verebilecekse ve `temiz` bir ihale olursa, karşı çıkmak anlamsız. Burada tek sorun, doğalgaz kaynağında Rusya`ya bağımlılığın devam etmesi. Ama bu da mevcut hükümetin değil, öncekilerin icraatı ve statüko hemen kolayca değişebilecek gibi değil. Bu konularda doğulu gibi duygusal olmak yerine, batılı gibi rasyonel olmakta yarar var. Artık uluslararası ilişkilerde ve dünya siyasetinde en belirleyici faktör enerji. Tabii `bir koyup üç almak` isterken `kurtlar sofrası`nda yem olmak da işin siyasi riski... `Elektrikte kaynak çeşitliliği ve nükleer yönünden` ise durum biraz farklı. Yer kalmadığından gelecek yazımda... Yasal Uyarı: TurkMedya internet sitelerinde yayınlanan haberler ve köşe yazılarının tüm hakları TurkMedya Yayın Grubuna aittir. Kaynak gösterilerek dahi haberin veya köşe yazısının tamamı yazılı izin alınmaksızın kullanılamaz. Sadece alıntı yapılan haberin veya köşe yazısının bir bölümü, alıntı yapılan habere/yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.