31 Mart 2010 Die Welt gazetesi Merkel'in Türkiye ziyaretiyle ilgili yayımladığı analiz yorumda AB'nin bir hukuk devleti ve ekonomi birlik olduğunu,Hristiyanların kalesi olmadığını belirtti. Torsten Krauel'in kaleme aldığı analiz yorum şöyle: Reddetmek, Düşünüldüğünden Daha Çok Sorum Yaratır Neredeyse 50 yıldan beri, önce Avrupa Topluluğu sonra da Avrupa Birliği, Ankara ile üyeliği görüşüyor. 1963 yılındaki Ortaklık Anlaşmasından 1999'da resmen üye adaylığı statüsü verilmesi ve 2005 yılında katılım müzakerelerinin başlatılmasına kadar düz bir çizgi izlendi. Müzakerelerde epeyce ilerleme kaydedildi. Türkiye birçok alanda daha şimdiden fiilen AB'ye entegre olmuş durumda. Gerçi nihai tam üyelik otomatikman gerçekleşmeyecek, ancak ret engeli de artık aşılmayacak kadar yüksek. Görüşmelerin kesilmesi sadece çok vahim nedenlerle mümkündür. Şayet AB, bu kadar yoğun ve uzun çabalar sonrasında birdenbire yabancılık hissine boyun eğecek olursa, hangi konuda olursa olsun hiç fark etmeden sözüne güvenilemeyen devletler grubuna dahil edilecektir. Geri adımı haklı kılmayan altı neden şunlardır: 1- Türkiye'deki tüm politikacılar, AB üyeliğini göz önünde bulundurarak Türk devletini reforme ettiler. Ordu geriletildi, hukuk devleti güçlendirildi, ekonomi liberalleştirildi, azınlıkların korunması adım adım geliştirildi. Kürtler açısından daha büyük eksikler var. Ancak AB perspektifi olmasaydı, hiçbir şey yapılmayacaktı. Bu perspektifle, Suriye ve Irak'taki Kürtler için de örnek olacak bir çözümün bulunması şansı büyüktür. 2- AB bir hukuk devleti ve ekonomi birliğidir, Hristiyanların kalesi değildir. Bir Hristiyan Birliği olsaydı İzlanda, Güney Kore ya da Brezilya daha iyi adaylar olurdu. Burada Büyük Karl İmparatorluğunun yeniden inşası söz konusu değildir. Burada, ister Hristiyan, Müslüman, Hindu ister ateist olsun, hepsi için Gümrük Birliğiyle ortak refah standardı yaratmak ve ortak hukuk sistemiyle özgürlük sağlanması söz konusudur. 3- Türkiye bu bağlamda özgürleşebilecek bir ülkedir. "Töre cinayetleri", Türk devlet politikası değildir ve Türkiye'de de tıpkı burada olduğu gibi cezai takibata tutulan şahsi bir dünya görüşüdür. Kuzey İrlanda'daki Katolikler ile Protestanlar arasında da "töre cinayetleri" yaşanmıştır. Ancak ne İrlanda ne de İngiltere bu yüzden AB'den dışlanmıştır. 4- Türkiye, Avrupa'daki radikal İslam'ın öncüsü değil, aksine İslam dünyasındaki demokratik Avrupa'nın ışık saçan feneridir. Ilımlı İslam'ın etkisindeki Türkiye'nin tam üyeliği, Hristiyanlık ve İslam'ın, Doğu ve Batı'ya bağlanmanın birlikte olabileceğini gösterecektir. Fas ve Cezayir, Türkiye örneğini izlemek isteyecektir. Aşırı İslamcıların - Avrupa camilerindekilerin de- bugün yaptıkları gibi AB'ye karşı provokasyonda bulunmaları zorlaşacaktır. 5- Şayet AB 50 yıldır söz vermesine karşın birdenbire Türkiye'nin AB'ye layık olmadığını açıklayacak olursa, o zaman bunların tam tersi olacaktır. Avrupa'daki Müslümanların tamamı dışlandıklarını hissine kapılacak ve radikaller güçlenecektir. Türkiye de ise, bazı özgürlükleri yeniden silip sürdürecek olan dini milliyetçilik kabaracaktır. Bulgar-Yunan-Kıbrıs dış sınırında AB, hayal kırıklığına uğramış, radikal, öç almak isteyen bir komşuya sahip olacaktır. Orada, bir zamanlar Fransa ve Almanya arasındakine benzer bir kalıcı düşmanlık oluşacak, Yunanistan yeni cephe devlet olacaktır. Atina'nın cephe çizgisindeki Ankara'ya karşı haklı çıkaracağı harcamaları karşısında bugünkü avro tartışmaları çok masumane kalacaktır. 6- 1957 yılında Avrupa Topluluğu kurulduğunda Almanya, kimilerine göre bugün Türkiye'nin olduğundan çok daha büyük bir riskti. Ankara ile katılım müzakerelerinin sürdüğü bir zaman döneminde Almanya, iki dünya savaşına neden olmuş ya da kışkırtmış, tarihin en büyük soykırımını gerçekleştirmiş ve istemediği halde oldukça istikrarsız iki devlete bölünmüştü. Avrupalılar 1957 yılında buna rağmen kendi geleceklerini Federal Almanya'nın gelişmesi ve çökmesine bağlamışlardı. Türkiye'ye şüpheyle yaklaşmak için şimdi hangi nedenlerimiz var?